Que marabilla de duelo felino! Nunca pensei que unha onomatopea puidese dar tanto xogo! Trátase do Duetto buffo di due gatti, atribuído ao compositor italiano Gioachino Rossini (1792-1868), unha peza cuxa letra consiste só na repetición da voz «miau». Rossini foi coñecido especialmente polas súas óperas bufas, un tipo de ópera xurdida na Italia do século XVIII como reacción á chamada «ópera seria». Fronte a esta, máis centrada en traxedias mitolóxicas, a ópera bufa buscaba a diversión con comedias de tema máis mundano e cotián. Neste caso, un simple duelo de dous gatos a miañar.
A onomatopea é a palabra que se forma imitando sons reais. No que respecta aos animais, xa puidemos ver nunha entrada anterior como a percepción dos seus sons pode ser moi distinta en cada cultura.
Ata hai pouco tiempo, as vacas, os burros, as ovellas, os cans ou as galiñas tiñan unha enorme importancia na nosa sociedade. Por iso, o galego posúe un léxico tan abundante e variado sobre as voces dos animais. As nosas vacas brúan, bradan ou múan; os nosos porcos gorlan ou gruñen; os nosos gatos mían ou miañan... Para saberdes máis, aquí deixo un novo capítulo do sempre imprescindible «Ben falado».
Ningún comentario:
Publicar un comentario